Ignacy Wiśniewski, syn Jana i Zuzanny z domu Iwanowska, urodził się 31 lipca 1891 roku w Brodnicy w byłym zaborze pruskim. Przed wybuchem I wojny światowej pracował jako kartograf. Później otrzymał powołanie do armii niemieckiej. Służył na terenie Finlandii jako sanitariusz. Gdy Polska odzyskała niepodległość, został (w 1920 r.) jednym z pierwszych posterunkowych w Koronowie (powiat Bydgoszcz). Po ukończeniu szkoły policyjnej i odbyciu kursu awansowany został do stopnia starszego posterunkowego i skierowany do Żołędowa, gdzie pracował do r. 1923. W latach 1924-26 służył w Fordonie. Po odbyciu dalszego kursu otrzymał nominację na przodownika i objął samodzielną placówkę w Ślesinie, gdzie służył do 1932 roku. Stamtąd, jako starszy przodownik, trafił do Kępna. Po 5 latach utworzył posterunek policyjny w Bralinie. Tu też pozostał do wybuchu drugiej wojny światowej. Aresztowany przez gestapo na początku listopada 1939 roku został zesłany do obozu koncentracyjnego Sachsenchausen, gdzie zmarł 20 lutego 1942 roku. (Źródło www.bralin.pl)