Rychtal leży w południowej części województwa wielkopolskiego, w powiecie kępińskim, w północno - wschodniej części Kotliny Śląskiej, 24 km od Kępna, 14 km od Namysłowa, w tzw. Kotlinie Rychtalskiej.

Kotlinę tę oddziela ciąg wzniesień i pagórków, zwany Progiem Byczyńskim, ciągnący się od Bralina do Proszowa, który stanowi wododział pomiędzy rzekami Prosną i Widawą. Równiny z piaszczysto - żwirowymi pagórkami, osiągającymi 182,3 m n.p.m. pod Trębaczowem, oddzielają Kotlinę Rychtalską od rozległej i bagnistej doliny Czarnej Widawy.
Rychtal położony jest 165 m n.p.m. w otoczeniu lasów, zagajników i łąk. Na dzień 30 czerwca 2005 r. Miejscowość Rychtal liczy obecnie 1373 mieszkańców.
Obszar Rychtala wynosi 396,19 ha, z czego na grunty orne przypada 290,06 ha, łąki i pastwiska 76,77 ha, lasy i grunty leśne 0,15 ha, zabudowania 3,34 ha, pozostałe (drogi, wody, nieużytki) 25,87 ha.

Przez Rychtal przepływa rzeka Studnica, lewy dopływ Widawy, która ma swoje źródło w pobliskim rezerwacie przyrody ?Studnica? w Leśnym Kompleksie Promocyjnym "Lasy Rychtalskie" oraz rzeczka zwana Głuszynką, która bierze swój początek na polach między wsiami Zbyczyna i Drożki.
Obecny Rychtal został zbudowany na terenach bagiennych i podmokłych. Do utwardzenia podłoża użyto trzech warstw bruku, ziemi, grubych drewnianych, dębowych bali oraz warstwy igliwia, liści dębowych, żołędzi i mchu. Takie właściwości terenu były powodem budowania niskich domów i kamienic. Centrum miejscowości stanowi czworokątny Rynek z ratuszem i ośmioma uliczkami wybiegającymi z Rynku. Zabudowa miasta zachowała się w większości z okresu XVIII wieku i jest świadectwem dawnej "miejskości" Rychtala. Wiele domów parterowych zostało zbudowanych z ręcznie formowanych, a następnie wypalanych cegieł i posiada tzw. dachy siodłowe. Są to stare budynki zabytkowe, posiadające ponad 150 lat.

Ulubionym miejscem spacerowym Rychtalan jest zabytkowa aleja kasztanowców przy ulicy Kępińskiej, zwanej przed wojną Alejami Józefa Piłsudskiego.

Kościół parafialny w Rychtalu
został ufundowany przez biskupów wrocławskich jeszcze w XIII wieku, pod wezwaniem Męczeństwa św. Jana Chrzciciela. Jest położony w pobliżu Rynku od strony północno - wschodniej. Obecny kościół został wzniesiony w latach 1784 - 1785 w stylu klasycystycznym. Do jego budowy wykorzystano mury poprzedniej świątyni z roku 1679. Kościół został zbudowany pod kierunkiem inspektora budownictwa J. Gieslera (J. Dieslera), a budował go murarz Antoni Jakisch z Namysłowa. Prace ciesielskie wykonał cieśla Hallbrodt z Sycowa. Jest zbudowany z cegły i jest otynkowany. Od strony północnej znajduje się zakrystia z lożą kolatora, z przylegającą wieżyczką schodową. Od strony południowej wznosi się kwadratowa wieża dzwonna z hełmem. Jest ona dwukondygnacyjna. Nad wejściem zewnętrznym do wieży umieszczony został portal o obramowaniu kluczowym, a nad nim okno owalne. Poniżej znajduje się płaskorzeźba przedstawiająca głowę św. Jana Chrzciciela na misie.

Edytowano 2razy, ostatnia edycja 2008-06-29 10:25:24