morał z tego taki, że w wakacje jadę z żoną i dzieckami zwiedzać Namslau

Oprócz gotyckiego charakteru swiątyni i neogotyckiego wystroju zwracają uwagę jej znaczne rozmiary. Być może można je wiązać z korzystnym dla rozwoju miasta i zasobnosci jego mieszkańców położeniem na trakcie handlowym z Wrocławia do Krakowa. Nieprzypadkowo jedna z jego dwóch głównych bram od wielu stuleci nazywana jest Bramą Krakowską. Podobnie jak prowadząca od niej ulica. Henryk Caputa w publikacji: "Zarys historyczny murów obronnych miasta Namysłowa" zwraca uwagę, iż w XVI wieku przebieg traktów komunikacyjnych zmienił się, co stało się powodem stopniowego upadku gospodarczego Namysłowa.

Najwcześniejsza udokumentowana wzmianka o kościele parafialnym w Namysłowie związana jest z osobą proboszcza Dietriecha, który w roku 1278 wystąpił jako świadek. W roku 1321 Jeschco, proboszcz w Namysłowie poświadczył pewien dokument arcyksięciu Konradowi Śląskiemu. W roku 1376 była w pewnym dokumencie Kardynała Jana u św. Marka wymieniona parafia w Namysłowie (Namyslowie) w 1400 roku jako parafia św. św. Apostołów Piotra i Pawła.
Patronat nad kościołem sprawował Zarząd miasta Namysłowa. Kościół w północno - wschodnim rogu do miasta przytulony, w nieco polarnym kierunku od zamku położony, stanowi istotną część umocnień miejskich. Dawniej stał kościół w środku cmentarza, który dopiero w XIX wieku został zlikwidowany.
Kościół św. apostołów Piotra I pawła jest potężną późnogotycką budowlą. Jest trójnawowym, 6-cio-przęsłowym kościołem halowym, z trójbocznymi zamknięciami naw od wschodu; zamknięcie nawy głównej, szerszej od bocznych, wysunięte ku przodowi.
Od północy trójprzęsłowa zakrystia oraz trzy kaplice. Przy korpusie od zachodu kwadratowa wieża, z okrągłymi podporami. Od południa przy trzech zachodnich przęsłach cztery kaplice i od zachodu niewielka przybudówka z klatką schodową.
Od południa między drugim a trzecim od wschodu przęsłem niewielka neogotycka kruchta.
Wymiary wewnętrzne kościoła:
1) Nawa środkowa: dł. 53,30 m; szer. 7,20 m;
2) Północna nawa boczna: dł. 25,60 m, szer. 3,60 m;
3) Południowa nawa boczna: dł. 25,60 m, szer. 3,80 m;
4) Wieża: dł. 4,90 m, szer. 5,30 m;
5) Zakrystia: dł. 14,60 m, szer. 4,30m.
Starsze planowanie w pierwszej budowie kościoła zostało wstrzymane, nie wykonane z powodu kształtu wieży. W zachodnim szczycie wmurowane przypory, spojone z fugą budowlaną wskazującą na to, że wieża przedstawia pierwszy samodzielny odcinek budowy. Również na wieży powyżej pierwszej blendy ostrołuku przebiega pozioma fuga budowlana, która wskazuje na zakończenie pierwszego odcinka planowania. Budowa musiała postępować od zachodu ku wschodowi. To twierdzenie popiera wiadomość Frobena o podjętej w roku 1405 budowie wieży. Mamy z tych czasów następujący zapis: "Budowa wieży kościelnej u św. św. Piotra i Pawła została w tym roku rozpoczęta." W rocznikach jest to w ogóle pierwsza notatka o budowie kościoła. Inne wiadomości, jak Zimmermanna i Libiecka określają rozpoczęcie budowy kościoła na rok 1401, ale że tych wiadomości nie ma w rocznikach, które uchodzą za najpewniejsze źródło najdawniejszych wydarzeń, więc można przyjąć rok 1405 jako rok rozpoczęcia budowy kościoła w Namysłowie, a zakończenie jego budowy - 1441 rok. Pożar miasta w roku 1483 objął też kościół parafialny. W dwa lata później został kościół odbudowany o tyle, aby się mogły odprawiać nabożeństwa. W międzyczasie budowano kościół dalej. W roku 1493 odbyło się poświęcenie nowo odbudowanej części kościoła. W roku 1499 wzniesiono nowy ołtarz pod wezwaniem 11000 dziewic. Przy zakończeniu tej nowej budowy mogły powstać cztery boczne południowe kaplice.
W czasie reformacja, która nastąpiła w Namysłowie w roku 1525, objęła kościół katolicki i "trzymała" aż do roku 1654. Za czasów ewangelickich wybudowano w roku 1526 zakrystię i chór. Już po zwrócniu kościoła katolikom w roku 1556 został kościół oczyszczony i wybielony. W roku 1570 zdjęto z wieży kopułę, gdyż chwiała się na wietrze i groziła upadkiem. W roku 1605 wzniesiono nowy hełm wieży w miejsce poprzedniego z 1570 roku zniszczonego pożarem. Wybudowane przez ewangelików duże organy zostały znad zakrystii przeniesione na chór. W czasie dużego pożaru w roku 1619 stopiły się wieża i dzwony oraz zapadł się dach i w dwóch miejscach sklepienie kościoła i sklepienie zakrystii. W czasie odbudowy po pożarze dano nowe wiązanie dachowe i pokryto dach gontami. W roku 1759 zostały wybudowane pod chórem Grób Chrystusa Pana i w 1768 kostnica. W roku 1790 sylwetka kościoła zmieniła się znacznie. Gontowe pokrycie dachu zmieniło się na dachówki, a wieża dostała wąską przeźroczystą przyłbicę, na której widnieją ślady stylu rokoko.
W roku 1844 zaczęła się renowacja dachu, a w latach 1868-1869 renowacja wieży. Wieża otrzymała nową przyłbicę, nową kulę i krzyż. W nawie głównej ściany i filary zostały oczyszczone i otynkowane; uszkodzone ławki zastąpione nowymi; podłoga została wybrukowana i ocementowana. Druga renowacja trwała w latach 1887 - 1893 w trzech północnych kaplicach, gdzie murarz Roth odnowił Masswerk (różyce w oknach) późnogotyckim Backsteinstabworkiem. To są dziś jedyne okna Backsteinstabwerkowe (okna maswerkowe). Malarz Robert Reibe z Wrocławia wymalował kościół w nowym gotyku i odnowił wyposażenie.
Wtedy też została wykonana nowogotycka południowa brama i siodłowate dachy łuków przyporowych chóru jak i nowe ukształtowanie portali. W roku 1888 odnowiono więźby dachowe.

Wg mnie taki gotyk jest Kępnu całkowicie obcy, jakoś nie potrafię sobie wyobrazić takiej budowli w mieście. Niby mamy neogotyckie budynki ale to jednak nie to samo.