Musiano tam bardzo płytko chować, skoro (jak się potwierdza) nawet dzieci z przedszkola coś tam później odgrzebywały. Obszar tego cmentarza to wg. mojej oceny nie więcej niż 1 ha, czyli max 10000 m kwadratowych. Na każdy grób przypada średnio gdzieś ok. 2 metrów kwadratowych, zatem można tam było pochować ok. 5000 osób (a źródła mówią o ok. 5500). Zatem w większości przypadków w danym miejscu chowano tylko jeden raz. Wniosek stąd taki, że po zapełnieniu cmentarza raczej nie wykorzystywano powtórnie starych grobów (bo akurat uruchomiono nowy cmentarz, czyli obecny). Wniosek drugi - ówczesnym grabarzom najwyraźniej nie chciało się kopać zbyt głęboko.
W sumie to dziwię się, że terenu tego nie wykorzystywano dłużej, bo zapewne było można. Dziwię się również, że tak łatwo uległ on likwidacji (podobnie zresztą, jak stary cmentarz ewangelicki w rozwidleniu ulic Polnej i Rzeźnickiej). O lekką zgrozę przyprawia jednak fakt, że powojenne władze przeznaczyły te tereny na amfiteatr, czy też na budowę zakładów przemysłu lekkiego (Medo).
Moja propozycja - może by dziś postawić w tych rejonach choć jakąś tabliczkę informacyjną?

Było coś takiego opisane w TK. Czytałem o tym.
Takie małe sprostowanie. Oni kładli kable a nie światłowody. Niestety zanim się ich w Kępnie doczekamy to minie sporo czasu

wydaje mi się, że na tym cmentarzu było mnóstwo ciekawych nagrobków, to fakt, że na pewno były też drewniane krzyże, które przetrwać nie mogły ale było tam pochowanych wielu bogatych kępnian, w sumie przeszło 5500 tys. ludzi. Moje rodzeństwo, które jest znacznie ode mnie starsze pamięta jak w 1976 roku usypywano teren pod ławeczki przed amfiteatrem. Podobno spychacze zgarniając ziemię odsłaniały bardzo dużo kości ludzkich.
Jakieś pięć lat ago, nie pamiętam dokładnie kiedy, Netia tą małą kopareczką kopała długi rów w którym miał zostać położony światłowód (przewód prowadzono dokładnie na miejscu północnego ogrodzenia od cmentarza)i znowu wtedy odkopano kości ludzkie, które spokojnie spoczywały sobie na górze piachu, nie wiem czy nawet TK o tym nie pisał.
Poprzez tego typu historie, poprzez to wielkie cmentarzysko kultury łużyckiej i te dwa wiatraki to miejsce, mi osobiście wydaje się być bardzo ciekawe.

..potwierdzam informacje że na wysokości korony dzisiejszego amfiteatru,dzieci z przedszkola w takiej nieregularnej piaskownicy ,wykopywały czaszki i kości ludzkie które panie wychowawczynie(nie wiedząc co z tym "znaleziskiem"zrobić) kazały zakopać jeszcze głębiej i bawić się w innym miejscu.Zastanawiająca jest tylko nieduża głębokośc tych "znalezisk"ok.50cm

Kiedy byłem przedszkolakiem (lata 60-te) często chodziliśmy w plener do parku na t.zw. "łączkę" w parku (czyli tam, gdzie dziś jest amfiteatr, a dawniej był cmentarz). Coś sobie mętnie przypominam, że zdarzało się tam znajdować kości (niewykluczone, że ludzkie). Dziś zastanawia mnie fakt, jak to było możliwe? Czy teren tego cmentarza był rozkopywany, czy może kości pochodziły z innych pobliskich wykopalisk (raczej mało prawdopodobne), a może tylko moja pamięć jest niezbyt ścisła. Czy ktoś miał podobne doznania i potrafi je wyjaśnić?

czytałem coś o tej nazwie jak Sirena wspominała wiatraki z Perzowskich stron

Dla uzupełnienia dodam,że w Wielkopolsce wiatraki nazywano gwarowo"tośtokami"
Ruch obrotowy smigów powodował,że cała konstrukcja wiatraka trzęsła się,skrzypiała-a więc było "tośtanie"

Cała przyjemność po mojej stronie.
Komentarz pisałem pod mapką.Okreslenie"obrotowe wiatraki" zmobilizowało mnie do napisania kilku słów o wiatrakach.Problem w tym,ze nie wiem dlaczego ukazały się dwa komentarze pod róznymi zdjęciami.

dzięki, jak zwykle wyczerpujące informacje na każdy techniczny temat

Wszystkie wiatraki są "obrotowe".Przecież trzeba je jakos kierować do wiatru.Dlatego z tyłu wystawał długi drąg.Do tego drąga zaprzęgano konie i wio!.
Były 2 typy wiatraków:koźlaki -całość od podstawy obracała się w celu ustawienia do wiatru.
Drugi typ to holendry.W holendrach obracała się tylko górna część,w której zamocowany był wał śmigów(tak nazywały się skrzydła wiatraka) W tych wiatrakach też wystawał z górnej obrotowej części długi drąd skierowany do ziemi i wzmocniony zastrzałami.Tu też konie były potrzebne do ukierunkowania na wiatr.
Pierwotnie do regulacji szybkości i siły śmigów wstawiano lub wyciągano drewniane podłuzne deseczki zwane piórami.Pózniej pod mkoniec XIX w.drewniane pióra zastąpiono blaszanymi z regulacją "skoku".A więc młynarz mógł jednym pociągnięciem wajchy zmienić siłę ciągu śmigów, zmieniając kat ustawienia blaszanych piór.Podobnie zmienia się siłę ciągu smigła w samolocie.
Takie wiatraki i to na chodzie widziałem w Muzeum Wsi Kaszubskiej we Wdzydzach Kiszewskich.(z Kepna ok 350 km prosto na północ)