Zasadniczym ogniwem systemu ochrony zdrowia w Wielkim Księstwie Poznańskim (od roku 1849 zaś w Prowincji Poznańskiej), był urząd fizyka powiatowego (lekarza powiatowego). Stanowił organ nadzoru fachowego i główny ośrodek dyspozycyjny służby zdrowia w terenie. Posiadał względną autonomię i szerokie uprawnienia. Kompleksowo realizował wielopłaszczyznowe zadania, a znaczącą pozycję wśród nich zajmowało zwalczanie skutków klęsk elementarnych (np. epidemii).
Podlegali mu: lekarze praktyczni, chirurg powiatowy (któremu podlegali chirurdzy), akuszerki, weterynarze, szpitale i apteki.
Stanowisko było obsadzane przez zwykłą nominację, a od roku 1832 w drodze konkursu.
Do podstawowych obowiązków fizyka powiatowego należało:
1. Nadzorowanie pod względem administracyjnym i fachowym funkcjonowania służby zdrowia na
podległym obszarze.
2. Koordynacja działań poszczególnych jednostek.
3. Analizowanie sytuacji sanitarnej, społecznej, demograficznej oraz geograficzno-przyrodniczej w powiecie.
4. Kierowanie działaniami sanitarnym i w sytuacjach nadzwyczajnych.
5. Realizowanie celów oświatowych i profilaktycznych.
6. Bezpłatne leczenie ubogich chorych i żołnierzy obrony krajowej.
7. Wypełnianie czynności orzeczniczych, sądowo-lekarskich oraz udział w komisjach poborowych.

Patrz: Michał Początek. Rola i czynności fizyków powiatowych w Wielkim Księstwie Poznańskim

Sztuka babienia – to określenie nie jest tłumaczeniem z języka niemieckiego, lecz polską nazwą własną.
Kto w większości przypadków odbierał poród? – babki (osoby nie będące wykształconymi akuszerkami, za to posiadające duże doświadczenie w tych sprawach)

Rozumiem, iż chodzi o szkolenie akuszerek, a fizyk powiatowy to co najmniej felczer, a może lekarz. Ale nazwa instytut babienia jest dla mnie prawdziwą zagadką