Z Bralina wyszło wielu znaczniejszych ludzi, wśród nich słynny ks. Melchior Grossek, mieszkający obecnie w Friedrichshafen* pod Berlinem, znany twórca t. zw. sylwetek, czyli obrazów wycinanych J. Janiszewski Powiat kępiński..., s. 90 http://kepnosocju...o_id=41028
* poprawnie Friedrichshagen https://pl.wikipe...a_Berlina)

Najmłodsza z bralińskiej rodziny Anna Maria (1901-1976) jako nastolatka ruszyła do brata w Berlinie, tam ukończyła liceum, a potem malarstwo w Akwizgranie https://pl.wikipe...WTH_Aachen. Niezależna panna zamiast kariery artystycznej, w wyniku kontaktów z gośćmi (duchownymi, teologami, filozofami) otwartego domu ks. Melchiora, wybrała życie zakonne. Wbrew rodzicom i braciom w 1928 jako s. Magdalena Grossek ubrała habit benedyktynki w nowym opactwie św. Erentrudy w Kellenried https://www.googl...2863?hl=pl. Poza pilnym uczestnictwem w życiu opactwa, wykorzystując swe umiejętności metaloplastyczne tworzyła biżuterię, sprzedawaną w przyklasztornym sklepie. Mimo, iż chorowała coraz częściej, jako ostatnia z rodziny zmarła w wieku 75 lat... [Ze starego albumu, Życie Gminy Bralin nr 2(68) z 2019, s. 10 http://bralin.pl/...minna.html]

Mało kto wie, ale bracia Grosskowie mieli dwie siostry. Jedna zmarła krótko po urodzeniu, druga była zakonnicą i - podobnie jak Melchior - miała zamiłowania artystyczne.

Został upamiętniony na krzyżu dziękczynnym proboszczów parafii przed kościołem Św. Rodziny w Berlinie-Lichterfelde https://de.wikipe...hterfelde), a pochowany w grobie proboszczów parafii na cmentarzu św. Macieja w dzielnicy Tempelhof http://kepnosocju...o_id=40981 i https://de.wikipe...istlicher)

Jeszcze więcej o artystycznej działalności księdza
Kapłan, artysta, pisarz
„Podobnie jak kapłan z kazalnicy przy Słowie, tak artysta będzie głosił ze ścian przez obraz ludowi. Dla obu kaznodziejów misja brzmi: Nauczajcie wszystkie narody” - ks. M. Grossek.
Ks. Melchior Grossek od zawsze był w kręgu zainteresowań Towarzystwa Św. Marka. W 2015 roku jedna z prac ks. Grosska, „Ecce Homo”, stała się - z inicjatywy Towarzystwa, przy współpracy z ówczesnym proboszczem parafii pw. Matki Boskiej Częstochowskiej w Sycowie – ks. Jerzym Kaniewskim, kanwą dla ceramicznego epitafium poświęconego ofiarom Katynia i Smoleńska umieszczonego w kościele http://www.tsm.sy...cowie.html. To prawdziwe dzieło sztuki autorstwa Beaty i Romana Szynolów. Nieoczekiwanie ma to swój wzruszający wymiar symboliczny, gdyż można powiedzieć, że: „brat upamiętnił brata” , jako że młodszy brat ks. Melchiora, Stanisław Grossek został zamordowany przez NKWD w Charkowie w 1940 roku. Jednak poza pojedynczymi pracami Księdza nie było dostępu do jego dorobku artystycznego, ponieważ po jego śmierci w 1967 roku, pozostał on głównie na terenie Niemiec. Szczęśliwie jego dzieła zbierał przez lata dawny ministrant w Berlinie - Adalbert Klein, który na krótko przed śmiercią przekazał do Oberschlesisches Landesmuseum w Ratingen całą kolekcję grosskianów.
Splot różnych zdarzeń, których opowiedzenie tworzy odrębną historię, spowodował, że w przeddzień 11 listopada 2018 roku TŚM zostało zaproszone na wystawę prac ks. Grosska do Muzeum Historii Katowic. Nasza wizyta, Renaty Wojciechowskiej i Małgorzaty Kozłowskiej, zaowocowała przeniesieniem wystawy „Taniec śmierci. I wojna światowa w alegorycznych wycinankach, drukach i szkicach Melchiora Grosska”, ze zbiorów Muzeum Górnośląskiego w Ratingen do Sycowa. Było to możliwe dzięki życzliwości dyrektorów muzeów: z Katowic - Jacka Siebela, z Ratingen – Stephana Kaisera oraz współpracy z burmistrzem Sycowa - Dariuszem Maniakiem i Centrum Kultury w Sycowie. Wystawę swoim patronatem objęła minister Beata Kempa.
Okrucieństwo wojny
Niezwykły cykl prac w większości z teki z 1923 roku, ukazuje Dance macabre - motyw śmierci i jej tańca - kiedy to przybiera ona postać nagiego ludzkiego szkieletu, zdecydowanie przewyższającego wielkością otoczenie, zbierającego żniwo na polach wojny po obu stronach walczących wojsk. Ks. Grossek ukazuje w swych ekspresjonistycznych pracach bezsens i okrucieństwo działań wojennych. Cykl powstał w 1923 roku, niewątpliwie pod wpływem osobistych przeżyć Księdza, który na polach bitew I wojny światowej stracił dwóch braci. I jakby nie było dość temu dramatowi, jak już wspomniano, najmłodszy brat ks. Grosska, Stanisław Grossek, jako polski oficer został zamordowany przez NKWD w Charkowie, w kwietniu 1940 roku.
Melchior Grossek urodził się w Święto Trzech Króli w 1889 roku w Bralinie, w historycznym powiecie sycowskim (obecnie województwo wielkopolskie). Kształcił się we Wrocławiu. Tu zdał maturę w katolickim Gimnazjum św. Macieja, ukończył studia teologiczne, a jednocześnie pogłębiał swą edukację artystyczną, na którą wpływ niewątpliwie wywarli niemieccy ekspresjoniści tworzący wskutek doświadczeń I wojny światowej. W 1913 roku otrzymał święcenia kapłańskie z rąk kard. Georga Koppa, a Mszę Prymicyjną odprawił w sanktuarium pw. Narodzenia Najświętszej Marii Panny na Pólku. Już w 1913 roku został skierowany przez władze diecezji do Berlina, gdzie pozostał do śmierci. Cały czas utrzymywał kontakt z rodzicami w rodzinnym Bralinie, pisząc do nich listy w języku polskim.
W 100-lecie odzyskania przez Polskę niepodległości i rocznicy zakończenia I wojny światowej, kapłan z pogranicza polsko-niemieckiego połączył muzealników i społeczników Polski i Niemiec, by móc przypomnieć swoje przesłanie – protest przeciw okrucieństwu wojny we wszystkich jej wymiarach. Ks. Melchior Grossek to Boży człowiek wielkiego formatu. Przywrócony wszem i wobec pamięci! A zatem taka jest nasza scheda, takie nasze dziedzictwo, taki dalszy ciąg losów pisany przez kolejne polskie pokolenia. (oprac. Renata Wojciechowska)
https://www.opiek...lkopolski/