Dokładny życiorys księdza, podał autor opracowania z TPL LUKUS na https://www.kepno...o_id=38229. Tutaj dokładam krótki biogram z https://lubimyczy...aniszewski, z kilkoma moimi uzupełnieniami, głównie z Białej Księgi http://www.swzygm...6.htm#C118 i https://powstancy...wski-.html w nawiasach kwadratowych...

Ksiądz, historyk i publicysta, urodził [się w Poznaniu 7 października 1880] w rodzinie leśniczego Stanisława i Marianny z domu Dziembowskiej. Podczas nauki w gimnazjum przyszły kapłan działał w tajnych stowarzyszeniach młodzieży polskiej, między innymi w organizacjach filomatów i filaretów, za co tuż przed ustną maturą, w marcu 1902 r. został wydalony z gimnazjum w Gnieźnie. Dyrektor gimnazjum, Martin, znalazł u młodego Janiszewskiego egzemplarz „Historii Polski” autorstwa [Anatola] Lewickiego, który wywołał podejrzenia istnienia tajnego stowarzyszenia, [a] będąc oskarżonym odmówił zeznań na procesie, [i] 13 czerwca 1903 r. otrzymał karę tygodnia więzienia. Zmuszono go również do opuszczenia Wielkopolski. Osiadł we Lwowie [i wstąpił do tamtejszego Arcybiskupiego Seminarium Duchownego], gdzie opiekę nad nim sprawował biskup W[ładysław] Bandurski [(1865-1932)]. Ukończywszy studia teologiczne [w dniu] 1 lipca 1906 r. przyjął święcenia kapłańskie.
Posługę kapłańską rozpoczął od wikariatu [w Tartakowie (powiat Sokal, dekanat Bełz), skąd latem 1907 r. przeniesiony do Seretu na Bukowinie,] w Hliboce [(dekanat Czerniowce)], gdzie z zapałem prowadził działalność abstynencką. Po odzyskaniu niepodległości otworzyła się możliwość powrotu do kraju, do rodzinnej Wielkopolski. W związku z działalnością Janiszewskiego w czasach wikariatu zaproponowano mu funkcję sekretarza generalnego „Wyzwolenia” oraz „Związku Księży Abstynentów”. Od 1920 r. był również w Poznaniu redaktorem miesięcznika „Świt”. Rok później zrezygnował z funkcji redaktora i wybrał działalność duszpasterską, został początkowo wikarym w Lubiniu [(dekanat Krzywiń, powiat Kościan), następnie [został wikariuszem substytutem] w Dubinie, a od 1922 r. w Morawinie [(dekanat Grabów nad Prosną, gdzie służył w kaplicy należącej do parafii Wyszanów]. Stamtąd został w 1923 r. przeniesiony na wikariat do Grębanina. Tutaj swoimi zabiegami i staraniami doprowadził do utworzenia samodzielnej parafii, erygowanej dnia 1 lutego 1929 r., gdzie został jej pierwszym administratorem. [Obok pracy duszpasterskiej redagował w tym czasie "Wieczory pod Lipą", bezpłatny ilustrowany dodatek do "Nowego Przyjaciela Ludu"]. Wkrótce zrezygnował z administrowania parafią Grębanin i przeszedł do Archidiecezji Gnieźnieńskiej, w której proboszczował najpierw w latach 1929-1932 w Nowej Wsi [Wielkiej (dekanat Inowrocław)], a następnie w Kierzkowie [(dekanat Żnin)] do 1934 r., kiedy przeszedł na emeryturę. Mieszkał następnie [jako emeryt rezydent] w Potulicach [(dekanat Rogoźno)], gdzie zastała go wojna. Aresztowany przez Niemców i [po internowaniu w obozie IL Chludowo, uwięzieniu w pierwszym w Polsce KL Posen] przewieziony do obozu koncentracyjnego w Gusen, został zamęczony 27 sierpnia 1940 r.
Jest autorem wielu artykułów w miesięczniku „Świt”, w Grębaninie redagował „Głos Misyjny”, pisywał również homilie do „Nowej Biblioteki Kaznodziejskiej” i do „Przewodnika Katolickiego”.