"Nie warto"

Nie warto się smucić,
Nie warto się kłócić,
Nie warto przejmować,
Nie warto się z tym chować,
Nie warto w otchłań uciekać,
Nie warto na życie narzekać,
Nie warto brać wszystkiego dosłownie,
Nie warto się poddawać gdy cię życie kopnie,
Warto marzyć, kochać i sobą być,
Warto po prostu ŻYĆ…!!!

"MIŚ"

Na półce, obok łóżka siedzi sobie mały miś..
Patrzy jednym małym oczkiem-kogo by przytulić dziś..?
Miś się nigdy nie oburzy - to przyjaciel dzieci własnie,
Gdy ktoś boi się nocnej burzy
-to miś przytuli i z nim zaśnie...

"NASZE MIASTO"

Kępno-miasto nasze ukochane,
od wielu, wielu... lat zamieszkiwane.

Tu dzielnice, kamienice kryją tajemnice.
Rynek ukochany często odwiedzany.

Tutaj wszystko jest co trzeba,
rzeka Niesob, park no i drzewa.

Kino, amfiteatr, wieża ciśnień, synagoga,
oraz cmentarz kultury łużyckiej „Górka Wiatrakowa”.
Wiele wspaniałych zabytków tu się znajduje,
i wiele nowych inwestycji się planuje.

Jest ratusz miejski z 1846 roku
i łabędzie u jego boku…

Unikatowy dworzec kolejowy,
który będzie miał niedługo swój wizerunek nowy.

Znajduje się także „Kopiec”- grodzisko średniowieczne,
a krajobrazy są bajeczne.

Kościół rzymskokatolicki pw.Św Marcina z 1911 roku,
Poczta Polska i nowy plac u jej boku..
Nazwy jeszcze nie nadano,
ale już pewnie Radę zwołano..

Parafia Ewangelicko-augsburska też w naszym mieście się znajduje,
a poza tym wiele ciekawych imprez się organizuje.
Mamy swoje tradycje i piękne okolice.

Cmentarze ślicznie posprzątane,
ulice nowoczesne i zadbane…

Historia Kępna w kronikach zapisana,
pędzlem na obrazach przedstawiana.
Wiele atrakcji, wspaniała kultura,
w Kępnie nigdy atmosfera nie jest ponura.

Kępno zaprasza w swe podwoje,
więc odwiedzaj to miasto -samemu, grupowo albo we dwoje.

„Znalezisko”

„Pewnego razu na wyprawę się wybrali,
podziwiali, rozmawiali,
niczego się nie spodziewali.
Wędrowali godzinami…
poprzez lasy, szli dolinami.
Szukali wielkiej przygody,
aż nagle ktoś wleciał do wody…
Panika, krzyk, zamieszanie,
a tam na dnie nie spodziewanie…
Zobaczyli coś dużego…
coś tajemniczego…
Cisza, zamyślenie, wiele pytań i domysłów,
brak reakcji i pomysłów.
Cóż to takiego?
Może coś przedwojennego?
Bądź z innej ery?
A to były Kępnianina –dwa rowery… ”

Monia, ja się nie znam na poezji, ale podobają mi się Twoje wiersze.
Optymizm z nich tryska .

Szacunek do życia

Życie trzeba szanować – aby nie bolało…
Nie wolno urazów chować – to życie będzie się śmiało…
Po ciężkiej chwili - trzeba zawsze mieć nadzieję,
że - ludzie będą mili, a szczęście do Nas się uśmiechnie.
Bo jesteśmy na tej Ziemi chwilkę bardzo krótką,
więc starajmy się, by ona...
była dla Nas - kolorową nutką.

Nie znana..

"Jestem aniołem czy demonem?
Bóg stworzył mnie, a diabeł opętał...
Więc jaka jestem?
Grzeszna czy święta?
Anioł czy demon?
Sól czy miód?
Gołąb czy żmija?
Upiór czy cud?
Zdradliwa czy wierna?
Dobra czy zła?
Szczyt nad chmurami czy przepaść bez dna?
Przeze mnie uśmiech, a może łza?
Więc jaka jestem?
Czy ktoś mnie zna?"

Śniadanko

Hmm...co by tu dziś na śniadanie zjeść?
Może jajek na twardo sześć?
Nie to mi nie pasuje...
może mleko ugotuje?
Może kawałek szynki bądź innej wędlinki?
Kaszkę mannę albo zupę mleczną?
Ogórka, serek bądź pastę jajeczną?
A może grzanki bądź czekoladowy krem?
Nie…chyba zjem brzoskwiniowy dżem…?

Tak śniadanie me wygląda…
mama w kuchni też się krząta,
Myśli, ciągle kombinuje co mi wreszcie zasmakuje….?

Lekcje w szkole.

Cóż się dzisiaj wydarzyło?
W szkole było bardzo miło.
Na przyrodzie-gadaliśmy o modzie,
Na polaku – próbowaliśmy nowych chipsów smaku,
Na angliku – myśleliśmy o króliku,
Na Relidze- ukradli zeszyt Idze…
Na matmie była dyrektorka, przyniosła kartofli pół worka,
kazała nam na technice obierać, a na plastyce śmieci zbierać.
Muzykę przetańczyliśmy a dyrektor do domu wysłaliśmy…
Kupa śmiechu, ubaw po pachy.
A na w-fie graliśmy z woźnym w szachy.
Taka szkoła jest The Best - przyjdź i zobacz-jak fajnie jest.


Wiosna w szkole.

Słoneczko grzeje w główki, nauczyciele odpuszczają kartkówki.
Przerwy na świeżym powietrzu mają, potem do śniadania zasiadają.
Liście dookoła zielenieją, a dzieciaki leniwieją.
Pan nauczyciel z uczniami na spacer się wybiera..
Miłosza, Mickiewicza i Hitlera zabiera…
Cofają się w przeszłość, w lata wojenne…
a w teczce ma piwo korzenne.
Sztamę z uczniami trzyma, a jak wrócą - to ich wydyma,
bo sprawdzian im zrobi z dzisiejszej wyprawy..
To koniec wiosennej zabawy!

Słowa -
łatwe i trudne,
piękne i smutne,
te, które ranią,
i te, które uśmiech dają.
Słowa wdzięczności,
słowa miłości,
słowa cierpienia,
słowa westchnienia,
słowa ciche i głośne,
ciepłe i mroźne,
słowa nie wypowiedziane,
słowa w sercu schowane,
te z przyjaźni podarowane,
i te ze złości wykrzyczane,
słowa radości i żalu,
słowa płynące szybko i pomału,
słowa? czy są ważne i czy mają znaczenie?
są pamiętane i odchodzą w zapomnienie.

***
Każdy z nas ma do przebycia, swoją podróż życia.
Mijamy przystanki życiowe,
jedne czarne i białe a inne zaś kolorowe.
Poznajemy wiele osób, które wsiadają i wysiadają,
lub też do końca podróży przy nas pozostają.
Każdy z nas ma wybór-jaki przedział wybieże w życiu?
Niektórym wystarcza zwykły autobus,
innym zaś pociąg z luksusem,
a czy ważne jest czym się jedzie w życiu człowieka?
czas i tak ucieka.
Bo sensem tej podróży-
Jest miłość do drugiego człowieka i czystość duszy.

Choć jesteśmy dorośli, to dorosłość nas nuży,
I nic tak, jak zabawa na humor nam nie służy.
Powracaj do zabawy, beztroskiej swej dziecięcej,
A będziesz się uśmiechał, nie zaznasz smutku więcej.
Choć jesteśmy już rodzicami i z dziećmi się bawimy,
To także i my 1 czerwca święto obchodzimy…
Dorosłe dziecko

Lęki, jęki, stęki
Radości i mdłości
Racje i konstatacje
Grafomania - mania pisania

To znów pisałem ja, mądrala - Wacław Jarząbek, co ma chory ząbek, i co prezesa naszego klubu wychwala. Łubudubu!

Pękło
Kępno
Piękno
PKP

Piszę
Kwiczę
Liczę
Li-ter-ki

Baczński
Słonimski
Sło-ni-na
Wierzyński
Też-u-miem

Kiełbasa
Mą tuszę
Wypasa
Z musz
tar-dą
co ra
No!

Już świta
kobita
się wierci
i pyta
co ro
bię?

Rymuję
Spamuję
Literki
Wpi
suję
no bo co?

Dziękuję
Ryszardzie
Natchnienie
mi dajcie!
Z musz
tar-dą!

Pan Rysio i Kempen - cóż za talent-rewelacja!
Piszcie więcej socjumowi bracia…
Osobno bądź razem,
Napiszcie coś czasem.

cyt:
„lęki, jęki,stęki….
…. Biorę kiełbasę z musztardą do ręki…..
…już świta,kobieta się wierci i pyta…
…. Radości i mdłości… czy bocian dziś do nas zagości…..?

Chory ząbek czy brak natchnienia-to żadna przeszkoda do pisania,
Szczere serce i chęci to motywacja do rymowania.
Oboje to macie-Kempenie i Ryszardzie,
Więc swą poezję przedstawiajcie!
Kiedy was wena natchnie nie czekajcie ani chwili,
Bierzcie kartkę i długopis -niech poezja czas wam umili

Właśnie w tym jest problem, że poezja nie ma nam umilać czasu
Ma go ewentualnie umilać innym ale głównie ma być czymś co skłoni do refleksji albo zachwyci pięknem. Warto o tym Moniu pamiętać. To tutaj najistotniejsze.
Oczywiście moja wcześniejsza wypowiedź to żart i kpina. Czemu miał służyć pamflet Panarysia każdy posiadający "odpowiednią wrażliwość estetyczną" zrozumie. Życząc miłego dnia zacytuję wspomnianego przeze mnie K.K. Baczyńskiego, żeby przypomnieć, że piękno jednak w wierszach, między literkami i znakami interpunkcyjnymi można przemycić.
Przepraszam za banalny, oczywisty i prozaiczny wybór:

Sur le pont d' Avignon

Ten wiersz jest żyłką słoneczną na ścianie
jak fotografia wszystkich wiosen.
Kantyczki deszczu wam przyniosę -
wyblakłe nutki w nieba dzwon
jak wody wiatrem oddychanie.
Tańczą panowie niewidzialni
"na moście w Awinion".
Zielone, staroświeckie granie
jak anemiczne pączki ciszy.
Odetchnij drzewem, to usłyszysz
jak promień - naprężony ton,
jak na najcieńszej wiatru gamie
tańczą liściaste suknie panien
"na moście w Awinion".
W drzewach, w zielonych okien ramie
przez widma miast - srebrzysty gotyk.
Wirują ptaki płowozłote
jak lutnie, co uciekły z rąk.
W lasach zielonych - białe łanie
uchodzą w coraz cichszy taniec.
Tańczą panowie, tańczą panie
"na moście w Awinion".
Krzysztof Kamil Baczyński. szpital, kwiecień 1941

Oczywiście zagadzam się z tym, aczkolwiek jaka to by była poezja gdyby poeta, twórca nie mial żadnej satysfakcji z pisania. Także musi oddać się refleksji, muszą kierować nim emocje a także mieć czas by tworzyć.

Drogi Kempenie ty również pisząc zapewne musiałeś zastanowić się chwilkę, pomyśleć o tym co chcesz napisać, poświęcić czas oraz kierowały Tobą pozytywne emocje-bo przecież pisałeś żartobliwie.Zgadza się?

Więc także bardzo ważne jest to co myśli, czuje poeta, jakie emocje nim kierują, w jakim otoczeniu jest w chwili pisania, i jak spostrzega, odbiera to co chce przekazać np w formie wiersza- a nie tylko to jak czytelnik daną treść odbiera.

Bardzo przyjemnie się to czyta, gratuluję i pozdrawiam