Tereny obecnej gminy Trzcinica należały pierwotnie do Piotra Włostowicza, magnata dolnośląskiego. W 1120 roku Włostowicz w formie fundacji przekazał te ziemie na rzecz klasztoru św. Wincentego we Wrocławiu, a w roku 1245 przeszły one na własność biskupa wrocławskiego. W 1360 roku, biskup wrocławski Przecław, przekazał je w dożywocie kanonikowi poznańskiemu Stefanowi Gromossy. W 1337 ziemie trzcinickie przeszły w ręce rodu Stogniewów, który z czasem przyjął nazwisko "Trzciński".

Początki założenia Wodzicznej datuje się na rok 1400. W 1452 roku Henryk Podzienic w sieradzkim zapisał 400 fl. ziemi, w tym 1/2 Trzcinicy i Wodzicznej, Annie, żonie Stogniewa z Trzcinicy.

Jak głosi czternastowieczna legenda, Józef Stogniew, przebywający w Trzcinicy u swego wuja Stogniewa, zapragnął posiadać własną wieś. Pewnego Józef wybrał się wraz z kompanami na polowanie. Okoliczne lasy obfitowały wtedy w dziką zwierzynę. Postanowiono zapolować na niedźwiedzia. Myśliwi długo próbowali upolować zwierzę, jednak niedźwiedź w dziwny, wręcz magiczny sposób znikał i pojawiał się w zupełnie innym miejscu. Mężczyźni nie upolowali niedźwiedzia, zapadł zmrok a ciemność puszczy zwodniczo myliła im drogę powrotną. W miejscu nieudanego polowania, Józef Stogniew postanowił wybudować wieś, której nadał nazwę Wodziczna - na pamiątkę tego jak niedźwiedź "wodził" go po lesie.

Legendarny Józef Stogniew prawdopodobnie zginął w bitwie z Krzyżakami a jego posiadłość w spadku przejął Stogniew z Trzcinicy.

Trzcińscy władali tymi ziemiami do 1812 roku. W odróżnieniu od innych rodów szlacheckich, Trzcińscy nie dzielili swych ziem. Członkowie rodu użytkowali poszczególne wsie i folwarki ale właścicielem zawsze pozostawał senior rodu mający swą siedzibę w Trzcinicy.

W roku 1812 właścicielem Wodzicznej został baron Knobelsdorf. Był to czas zastoju gospodarczego, spowodowanego licznymi dzałaniami militarnymi wojsk francuskich i rosyjskich podczas kampanii napoleońskiej. Kryzysowa sytuacja zmusiła barona do sprzedaży folwarków Dzierżążnik, Wodziczna i Teklin, Żydowi Somelowi. W 1855 roku Somel odsprzedał folwarki właścicielowi Komorzna, Paczyńskiemu, który pod koniec XIX wieku zmienił nazwisko na Reinesdorf.

Po roku 1913 kolejne folwarki podlegające pod wieś Wodziczna, przeszły w ręce różnych właścicieli.

W 1856 roku była w Wodzicznej drewniana, jednoklasowa szkoła, do której uczęszczały także dzieci z Ignacówki II i II, Dzierżążnika i Kwasieliny. W 1889 roku wybudowano murowaną, dwuklasową szkołę, którą rozbudowano w roku 1907, powiększając jej zachodnią część o kolejną klasę oraz mieszkanie dla nauczyciela.

W Wodzicznej znajduje się kościół filialny pod wezwaniem Matki Boskiej Nieustającej Pomocy. Początkowo była to kaplica poświęcona w 1844 roku przez biskupa Likowskiego. W kościele znajduje się kopia obrazu Matki Boskiej Nieustającej Pomocy, poświęcona przez papieża Leona XIII.