Historia Trzcinicy
|
mikehopfen |
Dodany dnia 06-06-2008 20:40
|
Postów:
Data rejestracji: 01.01.70
|
|
|
|
|
florpia |
Dodany dnia 14-10-2010 23:30
|
Postów: 8
Data rejestracji: 02.10.10
|
Edytowane przez florpia dnia 17-10-2010 14:56 |
|
|
|
efkama |
Dodany dnia 15-10-2010 06:26
|

Postów: 1521
Data rejestracji: 29.06.10
|
Edytowane przez Mustava dnia 15-10-2010 07:02 |
|
|
|
florpia |
Dodany dnia 17-10-2010 14:53
|
Postów: 8
Data rejestracji: 02.10.10
|
|
|
|
|
grzgrz |
Dodany dnia 18-10-2010 01:06
|
Postów: 12
Data rejestracji: 30.07.10
|
|
|
|
|
macieeeko |
Dodany dnia 18-10-2010 08:08
|
Postów: 73
Data rejestracji: 05.09.10
|
|
|
|
|
Mustava |
Dodany dnia 18-10-2010 09:28
|

Postów: 1740
Data rejestracji: 28.05.10
|
|
|
|
|
macieeeko |
Dodany dnia 18-10-2010 16:14
|
Postów: 73
Data rejestracji: 05.09.10
|
|
|
|
|
Mustava |
Dodany dnia 18-10-2010 20:52
|

Postów: 1740
Data rejestracji: 28.05.10
|
Edytowane przez Mustava dnia 18-10-2010 20:53 |
|
|
Najstarsze wzmianki o Trzcinicy pochodzą z 1120 roku, kiedy to Piotr Włost, zwany Duninem, nadał Trzcinicę wrocławskiemu klasztorowi św. Wincentego. Darowizna ta została później potwierdzona przez Bolesława Kędzierzawego (1149r.), papieża Celestyna III (1193r.) i papieża Innocentego III (1201r.). W 1203 roku biskup wrocławski Cyprian poświęcił kościół w Trzcinicy na cześć św. Wincentego, N.M.Panny i św. Marii Magdaleny (wcześniej w bulli papieża Innocentego III z 1201r. kościół trzcinicki p.w. św. Marii Magdaleny).
Dobra trzcinickie były w posiadaniu klasztoru św. Wincentego do roku 1245. Później przeszły w posiadanie biskupa wrocławskiego. W 1360 roku biskup Przecław nadał je w dożywocie kanonikowi poznańskiemu Stefanowi Gromassy, ten zaś później sprzedał Trzcinicę w prywatne ręce szlachty polskiej.
Już w 1373 roku pojawia się w dokumentach wzmianka o Stogniewie z Trzcinicy i jego żonie Annie. W 1496 roku ich syn Piotr Stogniew odziedziczył po nich majątek Laski, który następnie sprzedał swym braciom Mikołajowi i posiadającemu już dobra trzcinickie Janowi. W 1511 roku Jan Stogniew przyjął nazwisko Trzciński. Jeszcze w tym samym roku Zygmunt I Stary nadał mu herb Oksza.
Jak podaje pan Edmund Sroka w książce "Trzcinica w 875 - leciu", ród Trzcińskich zapisał się w pamięci mieszkańców tych ziem, jako ludzie sprawiedliwi i gospodarni.
Trzcinica często nękana była przez wojny i klęski żywiołowe. Wiemy, że ziemie te zostały zdziesiątkowane przez najazdy tatarskie a podczas Potopu Szwedzkiego stacjonowały tu wojska najeźdźcy w liczbie ok. 200-300 żołnierzy, siejąc strach i zniszczenie wśród chłopstwa. Podobno doszło nawet do bitwy między chłopami a szwedzkim oddziałem.
W latach 1708, 1710 i 1713 wybuchła we wszystkich okolicznych wsiach cholera, dziesiątkując ludzi. W latach 1993-1994, podczas budowy parkingu przy kościele w Trzcinicy, natrafiono na mogiły zmarłych podczas wspomnianych epidemii.
Ok. 1805 roku Aniela z Jastrzembowskich, żona Stefana Trzcińskiego, ufundowała murowany kościół. Za rządów tej pary Trzcinica i okoliczne wioski przeżywały znaczne ożywienie gospodarcze.
Trzcinica była w rękach rodu Trzcińskich do roku 1812 kiedy to Ignacy Trzciński, zamienił się z baronem Knobelsdorfem na Biskupice na Górnym Śląsku. Po roku 1843 nastąpiło stopniowe rozdrobnianie majątku Trzcinica, który przeszedł we władanie różnych właścicieli.
Jak podaje Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich p.red Filipa Sulimierskiego, w 1843 roku Trzcinicę stanowiła wieś z dwoma młynami (z wcześniejszych dokumentów wiadomo, że dwa młyny dziedziczne istniały już w 1580 roku, jeden z nich znajdował się na grobli w kierunku wsi Smardze). Grobla tworzyła okręg wiejski mający 77 budynków mieszkalnych i 596 mieszkańców (504 katolików, 85 protestantów i 7 żydów). Również dwór trzcinicki posiadał młyn i 7 domów zamieszkanych przez 104 mieszkańców (52 katolików i 52 protestantów).
Ostatnim właścicielem majątku Trzcinica był Maksymilian Blau, który w Trzcinicy zamieszkał w 1898 roku, a w roku 1900 wybudował tam pałac. W styczniu 1945 roku, przed nadejściem wojsk radzieckich, rodzina Blaua wyjechała do Niemiec.