Gmina Baranów leży na pograniczu południowo-wschodniej części Niziny Wielkopolskiej i Niziny Śląskiej w województwie wielkopolskim, w powiecie kępińskim .
Gmina graniczy :
od północy z miastem i gminą Kępno;
od wschodu z gminami Wieruszów (obecne woj.łódzkie) i Łęka Opatowska;
od południa z gminami Trzcinica i Rychtal;
od zachodu z gminą Bralin.
Cały obszar gminy usytuowany jest w dorzeczu rzeki Prosny, a jego główna oś hydrograficzna to rzeka Niesob wraz z dopływami.
W podziale fizycznogeograficznym makroregion, na terenie którego leży omawiana gmina nosi nazwę Wysoczyzny Wieruszowskiej lub zastępczo Bolesławieckiej, położonej na 165-220 m. n.p.m. Jest ona częścią jednostki wyższego rzędu makroregionu Nizina Południowowielkopolska. W obrębie Wysoczyzny Wieruszowskiej wyróżnić można następujące mikroregiony: Wzgórza Mnichowicko-Trzcinickie, Kotlina Kępińska, Równina Bolesławiecka. Wysokości bezwzględne w gminie Baranów kształtują się w granicach 159-210 m. n.p.m.
Ogólnie cała południowa część gminy charakteryzuje się większymi wysokościami. Najwyższy punkt znajduje się na południowy zachód od miejscowości Marianka Mroczeńska i liczy 210 m n.p.m. Gmina Baranów położona jest na terenach preferowanych do lokalizacji przemysłu przetwórstwa rolno-spożywczego i rozwoju wiejskiej sieci osadniczej oraz umocnienia funkcji obsługi rolnictwa.
Dobre warunki klimatyczne, malownicze zabytki wiejskiej kultury oraz sąsiedztwo dróg międzyregionalnych (np. Wrocław-Warszawa) stwarzają możliwość rozbudowy struktury gospodarczej i rozwoju obsługi turystycznej. Kręgosłup sieci transportowej gminy stanowi droga międzyregionalna nr 11 Poznań-Katowice oraz droga regionalna nr 39 Kępno-Brzeg. Przez teren gminy przebiega także linia kolejowa relacji Poznań-Katowice - magistrala dwutorowa, zelektryfikowana.
Systemy osadnictwa wiejskiego mają charakter regionalny. Powstały one w wyniku dwóch trendów: z jednej strony wsie w swoim rozwoju dostosowały się do struktury zawodowej i hierarchizowały się. Z drugiej strony dużą rolę odgrywał typ rolnictwa oraz usług dla ludności mieszkającej na wsi. Reforma z 1973 r. utrzymała gminy jako najniższy szczebel administracji terenowej (ustawa z dnia 24 lipca 1998 r. - Dz. U. nr 96, poz. 603 oraz nr 104, poz. 656). Po reformie administracyjnej i wprowadzeniu powiatów nie zmieniają się kompetencje gmin. W ten sposób zhierarchizowanie wsi znalazło swój wyraz administracyjny. W skład gminy wchodzi 10 wsi sołeckich z przysiółkami. Niektóre z nich najmniejsze nie mają zorganizowanych żadnych usług. Inne mają zaledwie sklep, przystanek autobusowy większe wsie mają więcej punktów usługowych. Wszystkie wsie są połączone z miastami drogami a także komunikacją autobusową. Odbywa się między nimi wymiana towarów, osób i informacji. Ogólnie można zauważyć zgodność wielkości ośrodka usług z wielkością zaludnienia wsi. Coraz większy wpływ na rozwój wsi będzie miała ludność żyjąca z zawodów nierolniczych pracująca w mieście. Wsie będą się zmieniać pod wpływem procesu urbanizacji. Proces urbanizacji znajduje swój wyraz w wyglądzie domów mieszkalnych oraz w zmianie ich funkcji. Niektóre wsie mogą stawać się osiedlem satelitarnym (sypialnią) dla ludności dojeżdżającej do pracy w mieście. Równocześnie przebudowuje się domy, gospodarstwa dostosowując je do świadczenia różnych usług, prowadzenia działalności gospodarczej.

Edytowano 1raz, ostatnia edycja 2008-06-10 16:29:41

jesteście za tym żeby Baranów był miastem ?

To może ja wrócę do tego pytania sprzed przeszło ośmiu lat Jesteście za tym, żeby Baranów był miastem?