Historia Nowej Wsi Książęcej

W dawnych czasach wioska znajdowała się na małym wzniesieniu w południowym kierunku i nazywała się Stara Wieś. W wyniku pożaru została cała strawiona przez ogień. Wówczas odbudowano ją w obecnym miejscu i nazwano Nową Wsią. Pierwsza wzmianka o wiosce pochodzi z XV wieku. Według Josepha Franzkowskiego, który pisze: wioskę pierwszy raz wspomniano w najstarszej księdze na probostwie w Trębaczowie, w której zapisano, że w roku 1440 Bernard Gaffron proboszcz Trębaczowa na Nową Wieś mianowany został. W roku 1572 właścicielem był Marcin von Trzciński, który sprzedał wioskę Stenclowi von Possadowskiemu. Następni właściciele to bratanek Stencla, Kasper von Possadowski i jego siostra Barbara. W roku 1584 jedynym właścicielem był Kasper von Possadowski, który prawdopodobnie zmarł w 1610 roku. Dziedziczy po nim jego syn Wencel, który sprzedaje Nową Wieś Mężowi Stanu Burggrafowi Karolowi Hannibalowi von Dohna.

Kościół był protestancki i tak jak inne kościoły podlegał stanowemu Panu. Od roku 1637 znajdował się w rękach katolików i był zjednoczony z kościołem w Trębaczowie.

Po okresie prywatnych właścicieli (XVI i XVII w.), przechodzi na własność panów sycowskich, w których rękach pozostaje do 1929 r.