Urodziła się ok. roku 1787 jako Weronika Kiełczewska z Kiełczewa herbu Pomian. Ojcem jej był Józef Kiełczowski z Kiełczewa ur. w 1750r. a matką Salomea Walewska urodzona mniej więcej w tym samym czasie. W roku 1800 wyszła za mąż za Juliana Lamberta Rudolfa Masłowskiego herbu Samson / ród wywodzi się z Masłowic k. Wielunia/ i zamieszkała w Mielęcinie, w pięknym, barokowym dworze wybudowanym przez Masłowskich w roku 1784. Dwór był murowany, parterowy, z piętrowymi facjatkami oraz piwnicami sklepionymi kolebkowo z lunetami.





Mąż jej urodził się w Mielęcinie w 1783r. Był dziedzicem Mielęcina i Rudnik, w roku 1809 podprefektem powiatu ostrzeszowskiego, w roku 1827 posłem na Sejm Wielki Księstwa Poznańskiego, a w roku 1832 radcą kasy narodowej.
Z tego związku urodziły się dzieci:
1. Hipolit, ur. ok. 1803r, zmarł w roku 1827, dziedzic Mielęcina,
2. Melania, ur. ok. roku 1808, która w roku 1829 wyszła za mąż za Henryka Augusta Ignacego Miączyńskiego z Nowejwsi,
3. Magdalena Józefa ur. 21 stycznia 1809r.
4. Emilia, ur. ok. 1810r. notowana jako chrzestna w latach 1825-1840
5. Lulianna, ur. w roku 1816, zmarła w wieku 3 lat,
6. Tekla, ur. ok. roku 1819, wyszła za mąż ok. 1840r.za Mikołaja Józefa Daniela hr. Colonna-Walewski z Walewic,
7. Antonina, ur. ?, notowana jako chrzestna w roku 1825,
I tu zaczyna się legenda. Jak podają źródła /Teka Dworzaczka, Biblioteka Kórnicka PAN/, panny Emilia i Antonina były prawdopodobnie córkami Juliana... W tamtych czasach, w rodzinach szlacheckich było to coś! Hrabina chciała jakoś odkupić swój grzech i wystąpiła do władz kościelnych o pozwolenie na budowę kościoła, który miał stanąć na skrzyżowaniu dróg w Mielęcinie. Pozwolenia nie uzyskała. Chcąc chyba zrobić na złość biskupowi wybudowała w tym miejscu karczmę. Budynek był klasycystyczny, murowany, z piętrowym, dwukolumnowym portykiem. Przetrwał do lat 70-tych XXw kiedy to został rozebrany. A co jest teraz w tym miejscu? Stoi nowy kościół, tak jak to sobie zamierzyła 200 lat wcześniej hrabina Weronika.



Dwór istniał jeszcze po ostatniej wojnie, w owalnym salonie odbywały się potańcówki, słynął z pięknej, drewnianej klatki schodowej z pocz. XIXw, pieców. Dach miał łamany, polski, kryty dachówką z lukarnami. Na lukarnach i szczytach były blaszane pazdury. A potem zniknął. Ponoć komuś ta klatka schodowa bardzo się spodobała. Obecnie można pochodzić po fundamentach i resztkach piwnic. A pochodzący z dworu piękny, owalny, mahoniowy stół w stylu Ludwika Filipa zdobi dziś jeden z domów w Bralinie. Są jeszcze resztki parku z ciekawymi okazami drzew, ciętymi niestety niemiłosiernie przez miejscowych. Z roku 1786 pochodzi zespół dworski ? oficyna, obora, chlew a z połowy XIXw. brama wjazdowa, stajnie, stodoła i spichlerz.
Weronika zmarła 22 września 1832 r. w Mielęcinie w wieku ok. 45 lat i została pochowana na wzgórzu, za cmentarzem, w pobliżu wioski. Warto tam zajrzeć, szczególnie wtedy, gdy kwitną stare akacje , które porastają cały zagajnik. Zapach jest wtedy niesamowity. Pewnie kwitną dla niej. ..
Co jeszcze pozostało z tamtych czasów? Popatrzcie na mapę, najlepiej starą: Weronikopole, Julianopol, Hipolitopol, Emilianów ? nazwy mówią same za siebie. Jest też Faustianka, ciekawe skąd, prawda?

Weronika była ostatnią właścicielką Mielęcina z Masłowskich. Kupił go książę Biron z Kurlandii mieszkający w Sycowie. W polskie ręce trafił z powrotem w 1897r. Nabyli go Hulewiczowie z Kościanek. Nowy właściciel- Leon Hulewicz, pierwsze co zrobił to postawił krzyż naprzeciwko karczmy. Ale to już zupełnie inna historia.

PS Znalazłem jeszcze zdjęcie stawu i pałacu.
http://www.fotosik.pl/pokaz_obrazek/7b37827a0913ed3e.html
http://images50.fotosik.pl/76/7b37827a0913ed3e.jpg

Edytowano 5razy, ostatnia edycja 2009-03-04 23:05:45

Jesteś pewien tej daty?

Boże! Oczywiście 1809!

Antyczku, trochę interesowałem się tym tematem. Powiedz, skąd te wiadomości, oprócz "Teki Dworzaczka?" Można dodać, że od 2008 r. stoi tam obelisk poświęcony Weronice. Z malym błędem w zapisie, ale kiedy powstawał, nie mieliśmy jeszcze wiedzy na ten temat. Wersji jej śmierci i miejsca pochówku jest parę, przeróżnych. Ponoć obok dworu stał jeszcze jakiś czas drugi, starszy, kryty słomą.

Edytowano 2razy, ostatnia edycja 2009-03-04 21:30:31

A gdzie spoczywają zwłoki Weroniki obecnie bo już nie w jej grobowcu pośród pól?

---

i bez celu podąża w miejsca przez człowieka wzgardzone....

Weronika spoczywa cały czas w tym samym miejscu, Madziku.

Edytowano 1raz, ostatnia edycja 2009-03-04 21:31:31

ten grobowiec jakieś 15 lat temu był rozkopany i było widac ceglane dno ale kości ani trumny tam nie było...

---

i bez celu podąża w miejsca przez człowieka wzgardzone....

Bo wszystko się zapadło, a z 30 lat temu można było przez szybkę zajrzeć do środka grobowca.
Aha! W lipcu bodajże będzie 3. Zjazd Weronik.

Edytowano 1raz, ostatnia edycja 2009-03-04 21:44:45

W Weronikopolu mieszkał mój pradziadek, często tam wędrowaliśmy. Opowiadali nam niestworzone historie o tych okolicach.
Pamiętam grobowiec rozkopany prawdopodobnie przez jakieś hieny cmentarne.

---

i bez celu podąża w miejsca przez człowieka wzgardzone....

Hmm, mój pradziadek i dziadek też pochodzili z Weronikopola Muszę się tam kiedyś na rowerku wybrać....

powiedziałabym może byli sąsiadami ale przecież tam dom od domu oddalony czasem o kilometr nawet

---

i bez celu podąża w miejsca przez człowieka wzgardzone....

[quote]Bralin napisał/a:
Antyczku, trochę interesowałem się tym tematem. Powiedz, skąd te wiadomości, oprócz "Teki Dworzaczka?" Można dodać, że od 2008 r. stoi tam obelisk poświęcony Weronice. Z malym błędem w zapisie, ale kiedy powstawał, nie mieliśmy jeszcze wiedzy na ten temat. Wersji jej śmierci i miejsca pochówku jest parę, przeróżnych. Ponoć obok dworu stał jeszcze jakiś czas drugi, starszy, kryty słomą.

Napisz, o jakie konkretnie chodzi, podam źródło. O starszym dworze nic nie znalazłem ale to, że był jest pewne. Przecież musieli gdzieś mieszkać "wcześniejsi" Masłowscy, np. Marianna Watowska - wdowa po Janie Masłowskim, dziedziczka Mielęcina od jego śmierci w 1774r.. Potem mieszkał tam ich syn Hipolit.

Hej, mój pradziadek i dziadek też mieszkali w Weronikopolu

---

By dojść do źródła, trzeba płynąć pod prąd.

Hmmm, to może my wszyscy pochodzimy z Weronikopola

Edytowano 1raz, ostatnia edycja 2009-03-05 22:55:45

Stamtąd sami porządni ludzie są

---

By dojść do źródła, trzeba płynąć pod prąd.

ANTYCZKU, nie bardzo zrozumiałem Twoją wiadomość...

KATALOG ZABYTKÓW SZTUKI W POLSCE wyd. Państwowy Instytut Sztuki 1958r.
Nie wnosi nic nowego w zasadzie oprócz tego co napisał Antyczek! tylko tyle, że przed wydaniem tej broszury inwentaryzowano i dwór i karczmę a karczma stała na swoim miejscu ! Dwór faktycznie posiadał drewnianą klatkę schodową klasycystyczną z I poł. XIX w. bogato zdobioną co było nie lada kąskiem dla kolekcjonerów tak jak i stolarka z okuciami o formach rokokowych. W tym wydaniu rok budowy dworu podano 1786 jako, że taką datę umieszczono na fasadzie budynku.

Chodziło mi o Twoje pytanie, skąd mam informacje dotyczące Weroniki, oprócz Teki Dworzaczka.

Z tego, co mi mówili "miejscowi" w latach 50-tych po wojnie ktoś z Wrocławia kupił dwór z otoczeniem. Wydaje mi się mało prawdopodobne, by w tym czasach można było kupić dwór, ale pewności nie mam. Założył, czy też może miał zamiar założyć w budynkach gospodarskich jakąś fermę i "przy okazji" rozebrał dwór. Potem zniknął.