Chciałbym wam przybliżyć pewną personę, która to zainicjowała badania etnograficzne nad kulurą ludową chłopów z regionu kępińskiego.. Jest to Jadwiga Szeptycka z domu Szembekowa (w domu nazywana Inką.
Oto kilka informacji z Wikipedi:
Jadwiga Szeptycka (ur. 16 marca 1883 w Siemianicach k. Kępna, zm. 27 września 1939) ? archeolog i etnograf amator.
Była córką ziemianina Piotra Szembeka i Marii z Fredrów. Odebrała staranne wykształcenie domowe. Jako nastolatka, wraz z siostrą zorganizowała Związek Dzieci Polskich i tajną szkołę, która funkcjonowała w latach 1898-1904 w Siemianicach i okolicznych miejscowościach. W roku 1897 wraz z siostrą Zofią przystąpiła do badań archeologicznych cmentarzyska z okresu rzymskiego w rodzinnej wsi. Naukowa opiekę nad tymi pracami pełnił kustosz Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk Bolesław Erzepki. Rezultaty badań opracowała w Sprawozdaniu z poszukiwań archeologicznych odbytych ostatnimi laty w Siemianicach ("Roczniki PTPN" 1902).
Poza archeologią interesowała się kulturą ludową Wielkopolski, a później Małopolski wschodniej. Zbierała pieśni ludowe (zapisy nutowe i teksty), rejestrowała obrzędy, zwyczaje, informacje o zdobnictwie, architekturze itp. Utrzymywała kontakt z Sewerynem Udzielą i dzięki jego pomocy wydała pod kryptonimem Przyczynki do etnografii Wielkopolski (MAAE 12, 1912). Praca ta, wraz z publikacją siostry Dalsze przyczynki do etnografii Wielkopolski (MAAE 8, 1906) uchodzi za największy po Kolbergu zbiór materiałów o kulturze ludowej tego regionu.
W 1902 roku wyszła za mąż na Leona Szeptyckiego i przeniosła się do Przyłbic k. Jaworowa w województwie lwowskim. Tam również prowadziła badania etnograficzne, które opracowała w artykule pt. Przyczynki do etnografii powiatu jaworowskiego przedstawionym na posiedzeniu Komisji Etnograficznej PAU w 1934 roku.
Interesowała się również literaturą i malarstwem, była członkiem Towarzystwa Muzeum Etnograficznego w Krakowie.
Urodziła ośmioro dzieci. We wrześniu 1939 roku wraz z mężem została rozstrzelana przez wkraczających do Przyłbic żołnierzy Armii Czerwonej.
Źródło:
Witold Przewoźny, "Jadwiga Szeptycka" [w Etnografowie i ludoznawcy polscy. Sylwetki, szkice biograficzne, t. 1, pod red. Ewy Fryś-Pietraszkowej, Anny Kowalskiej-Lewickiej, Anny Spiss, Kraków 2002.
W książce pt. Ziemiaństwo Wielkopolskie Andrzeja Kwileckiego można znaleźć ciekawe informacje na temat Szembeków i powiatu kępińskiego. Zainteresowanych odsyłam do lektury
Aktualnie poszukuje jej dzieł w archiwach we Wrocławiu jak coś znajdę to dam znać. Ale w Siemianicach przypuszczam, że też coś mają.
http://krymac.webpark.pl/index.html - tutaj można znależć wiele ciekwych zdjęć i informacji na temat Szembeków. Naprawdę warto przeczytać.
By dojść do źródła, trzeba płynąć pod prąd.
Dzięki za podzielenie się tą fascynującą postacią z historii! Jadwiga Szeptycka była niezwykle wszechstronną i utalentowaną kobietą, która wniosła ogromny wkład w badania etnograficzne i archeologiczne. Jej determinacja i pasja do zgłębiania kultury ludowej Wielkopolski i Małopolski wschodniej są godne podziwu.
To, co robiła, zbierając pieśni ludowe, dokumentując obrzędy i zwyczaje oraz badając architekturę i zdobnictwo, jest nieocenione dla zachowania dziedzictwa kulturowego tych regionów. Jej prace są ważnym źródłem wiedzy o życiu i tradycjach ludności wiejskiej.
Niestety, tragiczny koniec życia Jadwigi Szeptyckiej i jej męża dodaje smutnego akcentu do historii. Ich strata dla nauki i kultury jest nie do przecenienia.
Dzięki takim ludziom jak Jadwiga Szeptycka, możemy lepiej zrozumieć i docenić bogactwo kulturowe naszego kraju. To naprawdę inspirująca historia!
Oto kilka informacji z Wikipedi:
Jadwiga Szeptycka (ur. 16 marca 1883 w Siemianicach k. Kępna, zm. 27 września 1939) ? archeolog i etnograf amator.
Była córką ziemianina Piotra Szembeka i Marii z Fredrów. Odebrała staranne wykształcenie domowe. Jako nastolatka, wraz z siostrą zorganizowała Związek Dzieci Polskich i tajną szkołę, która funkcjonowała w latach 1898-1904 w Siemianicach i okolicznych miejscowościach. W roku 1897 wraz z siostrą Zofią przystąpiła do badań archeologicznych cmentarzyska z okresu rzymskiego w rodzinnej wsi. Naukowa opiekę nad tymi pracami pełnił kustosz Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk Bolesław Erzepki. Rezultaty badań opracowała w Sprawozdaniu z poszukiwań archeologicznych odbytych ostatnimi laty w Siemianicach ("Roczniki PTPN" 1902).
Poza archeologią interesowała się kulturą ludową Wielkopolski, a później Małopolski wschodniej. Zbierała pieśni ludowe (zapisy nutowe i teksty), rejestrowała obrzędy, zwyczaje, informacje o zdobnictwie, architekturze itp. Utrzymywała kontakt z Sewerynem Udzielą i dzięki jego pomocy wydała pod kryptonimem Przyczynki do etnografii Wielkopolski (MAAE 12, 1912). Praca ta, wraz z publikacją siostry Dalsze przyczynki do etnografii Wielkopolski (MAAE 8, 1906) uchodzi za największy po Kolbergu zbiór materiałów o kulturze ludowej tego regionu.
W 1902 roku wyszła za mąż na Leona Szeptyckiego i przeniosła się do Przyłbic k. Jaworowa w województwie lwowskim. Tam również prowadziła badania etnograficzne, które opracowała w artykule pt. Przyczynki do etnografii powiatu jaworowskiego przedstawionym na posiedzeniu Komisji Etnograficznej PAU w 1934 roku.
Interesowała się również literaturą i malarstwem, była członkiem Towarzystwa Muzeum Etnograficznego w Krakowie.
Urodziła ośmioro dzieci. We wrześniu 1939 roku wraz z mężem została rozstrzelana przez wkraczających do Przyłbic żołnierzy Armii Czerwonej.
Źródło:
Witold Przewoźny, "Jadwiga Szeptycka" [w Etnografowie i ludoznawcy polscy. Sylwetki, szkice biograficzne, t. 1, pod red. Ewy Fryś-Pietraszkowej, Anny Kowalskiej-Lewickiej, Anny Spiss, Kraków 2002.
W książce pt. Ziemiaństwo Wielkopolskie Andrzeja Kwileckiego można znaleźć ciekawe informacje na temat Szembeków i powiatu kępińskiego. Zainteresowanych odsyłam do lektury
Aktualnie poszukuje jej dzieł w archiwach we Wrocławiu jak coś znajdę to dam znać. Ale w Siemianicach przypuszczam, że też coś mają.