http://www.jewishgen.org/Cemetery/e-europe/pol-k.html
j. angielski
"KEPNO: US Commission No. POCE000471 Map
Alternate names: Kempen in German, K?pno in Polish. Kepno is located in region Kaliskie at 51°17 17°59, 75 km NE of Wroclaw. Present town population is 5,000-25,000 with no Jews.
Town: Urzad Miastz i Gminy. ul. Kosciuszli 5, 63-600 Kepno, tel. 22411.
Preservation authorities: PSOZ-WKZ, ul. Franciszkanska 3/5, 62-800 Kalisz.
Interested: M. Jerry Wojciechowski, Osiedle Odzodzenia 6/6. M. Zygmunt Piasecki, Osiedle 700-lecia 7/9.
Earliest known Jewish community was before 1674. 1931 Jewish population (census) was 262. The first synagogue was built in 1690, and the new synagogue in 1815. Living here was Moses Mannes and Rabbi Louis Levin. The Orthodox and Progressive/Reform Jewish cemetery was established in 1690. The isolated suburban flat land has no sign or marker. Reached by turning directly off a public road, access is open to all with no wall or gate. There are no gravestones. They are in Village Bralin, 30 Kepinska st., Ms. Irena Kujawa. The Municipality owns site used as a filling station. Properties adjacent are residential. The cemetery, vandalized during WWII, has no maintenance or care. Michal Witwicki, Dembowskiego 12/53, 02-784 Warszawa, tel. 6418345 completed survey in 1991. Eleonora Bergman and Witwicki visited site 19 Oct 1991.
BOOK: Author: Lewin, Isaac, collector. Title: Lewin collection, [ca. 1200]-1942, [ca. 1700]-1942 (bulk) Description: ca. 22.5 linear ft. Notes: Contains variety of records of Jewish communities in Central and Eastern Europe especially in Posen, Silesia and other German-speaking areas, including pinkasim (record books) of communities and societies, memorial books with lists of deaths, ?, cemetery registers, society statutes, synagogue seat records, and other documents of communities at Kempen (Kepno, Poland), 1771-1902; ?Location: Yeshiva University. Special Collections. Rare Books and Manuscripts, New York, NY. Control No.: NYYH88-A76 [December 2000]
Source: Gruber, Ruth Ellen. Jewish Heritage Travel A Guide to East-Central Europe. New York: John Wiley & Sons, Inc., 1992. p. 75
UPDATE: http://www.polishjews.org/synag/kepno.htm has synagogue sketch. [August 2005]
UPDATE: Kpno is in the outskirts of the Wielkopolska Region. The 2004 Kpno population was 14,755. The cemetery is NOT at the street address given, that is the home of an 80 year old woman. However, her entire driveway is made from Jewish headstones. We also found chunks of headstones with Hebrew etchings here and there on her property. We were told it was common for Poles and Germans to reuse Jewish headstones as paving material. The Kepno Police Headquarters now stands on the former site of the Jewish Cemetery. The Kepno/Bralin Jewish cemetery was destroyed in the 1940s and later the Russians used the headstones, dirt and bones to make pavement for the roads. We verified this with the museum director. The museum is NEAR the old synagogue by a few hundred meters, but the web page lists the museum as being IN the synagogue. Source: Darcy Lazar <blazar@rocketmail.com> [April 2007]"

http://www.zchor.org/hitachdut/pinkas6.htm
lista utraconych społeczności żydowskich w Polsce, Kepno na niej jest. Pełna encyklopedia wydana przez Yad Vashem niestety jest napisana po hebrajsku...

http://einewhouse.0catch.com/kempen/kem-home.htm
to jest prawdziwy skarb. Biorę się za tłumaczenie

http://openlibrary.org/b/OL5924492M/Rabbi-Jacob-Simchah-Rehfisch-and-the-Jewish-community-of-Kempen-(Posen).
książka, którą wyszperał zimek.
Rabbi Jacob Simchah Rehfisch and the Jewish community of Kempen (Posen).
by Daniel Lewin
Opublikowano w 1962, (Montreal)
niestety nigdzie niedostępna

świetne są te teksty po angielsku o kępińskich Żydach. po krótkiej chwili już wiem m.in. że:
- po wojnach napoleońskich został w Kępnie jakiś Francuz Pierre, który uczył dzieciaki francuskiego, jeśli akurat był trzeźwy
- żona kępińskiego Żyda i jego syn, założyli w stolicy Izraela pierwszy sklep z modną odzieżą dla kobiet
- i co równie ciekawe, w 1905 miasteczko Baranów było najbardziej polskim miastem w Wielkopolsce (95% Polaków) )

Edytowano 1raz, ostatnia edycja 2009-05-11 09:29:09

Mam kontakt z tą panią, która tłumaczyła te teksty z niemieckiego na angielski. Obecnie mieszka na Hawajach

http://kepno.socjum.pl/forum/temat/140

tu też jest co nieco na temat znalezisk z netu !

dzięki efkama nie znam strony tak dobrze jak Ty i dlatego, gdy sprawdzałam czy czegoś takiego nie ma, nie natknęłam się na to forum...Fajnie, że czuwasz...

spoko ;-) kiedyś spędziłam 7 dni i nocy na tego typu poszukiwaniach ! znalazłam bardzo dużo i poruszyłam niebo i ziemię . Wszystko zapisałam sobie na kompie w jednym folderze pod nazwą Linki - Kępińscy żydzi. I przyszedł sobie taki jeden wielki wirus i bezczelnie zjadł mi wszystko głodomór !!! a miałam piękny list żydówki, która pisała do kogoś z rodziny i opowiadała jak jej się tutaj żyje większość linków podesłałam do M. Łapy i mam nadzieję, że chociaż on tego nie zaprzepaścił !

Jest pewien historyk nazywa się Adolf Warschauer, który to zajmował się opisem badaniami historycznymi regionu kępińskiego i nie tylko. Jego dzieła są dostępne w Bibliotece Uniwersytetu Wrocławskiego - sprawdziłem
Oto mała wzmianka o owym historyku:
Warto przypomnieć nazwisko nieco zapomnianego dziś badacza i miłośnika historii, Adolfa Warschauera. Przyszedł na świat 13 października 1855 r. w Kępnie, w nieco zubożałej rodzinie żydowskiej. Gdy miał siedem lat, został oddany na wychowanie rodzinie we Wrocławiu. Ukończył tam prestiżowe Elisabeth-Gymnasium, w 1877 r. uzyskawszy świadectwo maturalne, rozpoczął studia na Uniwersytecie Wrocławskim, studiując historię i historię prawa. W 1881 r. uzyskał tytuł doktora, rok później zdał egzamin nauczycielski. Opanował biegle znajomość języka łacińskiego, rosyjskiego, polskiego i oczywiście niemieckiego.

W 1882 r. Warschauer uzyskał pracę w Archiwum Państwowym w Poznaniu jako pomocniczy archiwista, gdzie przepracował 20 lat. W tym czasie zdobywał kolejne stopnie i tytuły w swej karierze zawodowej: w 1883 r. został asystentem archiwalnym, w 1886 r. archiwistą, w 1901 r. radcą archiwalnym i w końcu w 1911 r. tajnym radcą archiwalnym. W 1903 r. został mianowany profesorem historii. Przez cały okres pracy w Poznaniu Warschauer zajmował się przeszłością miast wielkopolskich, szczególnie w okresie średniowiecza, publikując wiele prac o tej tematyce.

Należy podkreślić, że Adolf Warschauer, choć wychowany w kulturze niemieckiej, starał się nie brać udziału w antypolskich działaniach, zachowywał raczej życzliwy stosunek do Polaków. Swoje prace naukowe pisał po niemiecku, co nie przeszkadzało mu zachowywać niezbędny obiektywizm historyczny. W swej pracy nie poprzestawał na porządkowaniu i inwentaryzowaniu dokumentów, ale wnikliwie je studiował, poprzez co zdobył ogromną wiedzę i stał się znawcą historii Poznania i całej Wielkopolski. Pozwoliło mu to wydać wiele cennych edycji źródłowych i opracowań naukowych. Spośród tych pierwszych warto wymienić opublikowane w 1892 r. księgi rady miejskiej (Stadtbuch von Posen). W wydanym w 1888 r. Die Chronik der Stadtschreiber von Posen zebrał zapiski kronikarskie i opatrzył je komentarzami oraz życiorysami wielu poznańskich dziejopisarzy.

Wśród bardzo licznych opracowań monograficznych Warschauera wymienić należy publikację dotyczącą poznańskich cechów (Die mittelalterlichen Innungen zu Posen, Poznań 1885) oraz pracę traktującą o niemieckim dziejopisarstwie dotyczącym Wielkopolski (Die deutsche Geschichtsschreibung in der Provinz Posen, Poznań 1911). Niezwykle wartościowa naukowo jest monografia dziejów Wielkopolski w czasach Polski przedrozbiorowej (Geschichte der Provinz Posen in polnischer Zeit, Poznań 1914). Wielką zasługą Warschauera jest ponadto opisanie historii Gniezna (Geschichte der Stadt Gnesen, Poznań 1919). Najcenniejsze jest jednak praca Die Städtischen Archive in der Provinz Posen, wydana w 1901 r. w Lipsku, w której zinwentaryzował archiwalia miast wielkopolskich, w tym również dokumenty dotyczące Kępna.

Z Poznania Warschauer przeniósł się do Gdańska, gdzie 1 października 1912 r. otrzymał stanowisko dyrektora w tamtejszym Archiwum Państwowym. W sierpniu 1915 r. po wkroczeniu Niemców do Warszawy, opuszczonej przez wojska carskie, generalny dyrektor archiwów pruskich mianował Warschauera naczelnikiem niemieckiego zarządu archiwalnego w mieście, mającego za zadanie zabezpieczenie materiałów w archiwach warszawskich i prowincjonalnych oraz opiekę nad zbiorami dokumentów, porzuconymi przez urzędy i władze rosyjskie. Obowiązki te Warschauer wykonał znakomicie, dzięki czemu zachowało się wiele cennych źródeł historycznych. Dodatkowo w tym czasie aktywnie współdziałał w tworzeniu się Uniwersytetu Warszawskiego, wysuwając kandydatury kilku Polaków na stanowiska profesorów. W dniu 11 listopada 1918 r., gdy rozbrojono w Warszawie żołnierzy niemieckich, nadzór nad archiwami przejął z rąk Warschauera Kazimierz Konarski, sekretarz generalnym w Ministerstwie Kultury. Warschauer wyjechał z Warszawy 15 listopada i po trzech dniach dotarł do Berlina, gdzie złożył swój warszawski urząd. W 1921 r. przeszedł na emeryturę, zmarł 25 grudnia 1930 r. Jego dokonania uhonorowano pruskim Czerwonym Orderem Orła 4 klasy.

Adolf Warschauer znacznie przyczynił się do rozwoju Archiwum Państwowego w Poznaniu, pracował nad dziejami Wielkopolski w oparciu o głęboką analizę obszernej bazy źródłowej. Ponadto dbał o rozwój informacji archiwalnej czyli wydawanie publikacji o dokumentach znajdujących się w zbiorach danego archiwum, co znacznie ułatwiło pracę następnym pokoleniom historyków.



Literatura:

Wielkopolski Słownik Biograficzny, Warszawa ? Poznań 1981, s. 799.



Nawrocki St., Adolf Warschauer (1855 ? 1930) [w ?Wybitni historycy wielkopolscy?, pod red. J. Strzelczyka, Poznań 1989, s. 161 ? 169.

Źródło: http://tpl-lukus.kepno.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=24&Itemid=3