Świątynia została zbudowana prawdopodobnie w 1627r. przez Paulinów z Częstochowy. Budynek został rozbudowany w XVIIIw.
W kościele tym znajduje się rzeźba oraz relikwie św. Rocha który jest szczególnie czczony przez mieszkańców sąsiedniej Kuźnicy Trzcińskiej (należącej do parafii Trzcinica) którzy to corocznie 16 sierpnia w dniu wspomnienia liturgicznego św. Rocha uczestniczą w mszy św. odprawianej wówczas wyjątkowo przez księdza z parafii Trzcinica w podziękowaniu za dotychczasową ochronę wsi i z prośbą o dalszą opiekę.
Wg. przekazów ustnych mieszkańców Kuźnicy wspomniana tradycja ma korzenie w rzekomo cudownym ocaleniu wioski w czasie jednej z epidemii cholery, gdzie po modlitwach i prośbach ze strony mieszkańców do św. Rocha w kościele w Laskach ocaleli wszyscy mieszkańcy niewielkiej wsi jaką jest Kuźnica Trzcińska.
Należy przypomnieć iż w latach 60 XX w. budynek kościoła decyzją Kurii oraz Konserwatora zabytków był przeznaczony do rozbiórki jako grożący zawaleniem (wówczas w kościele odbywały się tylko nabożeństwa żałobne oraz w dzień zaduszny).
Kościół w Laskach został gruntownie odrestaurowany staraniem Ks. kan. Stefana Stoińskiego (1904-1983). W roku 1962 budynek został odmalowany wewnątrz, natomiast w 1964 przeprowadzono gruntowny remont zewnętrzny. Zdemontowano pionowe deski przykrywające drewnianą konstrukcję kościoła, następnie podniesiono budynek świątyni na specjalnych lewarach w celu wylania fundamentów i wykonania podmurówki z cegły. Po przeprowadzonym remoncie całość obiektu podwyższyła się o 60 cm, zachowując swój dotychczasowy zabytkowy charakter. Dodatkowo podwyższenie świątyni znacznie poprawiło wentylację. W 1966 r. ksiądz Stoiński zlecił konserwację obrazu Matki Boskiej Laskowskiej z ołtarza głównego, natomiast w 1970 dokonano trudnej konserwacji zabytkowych organów z XVIII w. a po trzech latach dokonano całkowitego ozłocenia ołtarza.
Zdjęcie przedstawia kościół na przełomie lat 30 i 40 XX wieku.

Trochę danych "technicznych":
Kościół jest konstrukcji zrębowej, drewniany, orientowany, jednonawowy, prezbiterium nie wyodrębnione z zakrystią i kruchtą. Wnętrze nakryte stropem płaskim, na nim oraz częściowo na ścianach polichromia z 1739 r. z kompozycją Wniebowzięcia Matki Boskiej, z symbolem zakonu paulinów oraz skromną dekoracją roślinną. Chór muzyczny wsparty na dziesięciu słupach. Dach trójspadowy, gontowy, przechodzący na zakrystię. Ołtarz główny o charakterze wczesnobarokowym z drugiej poł. w. XVII, przedstawiający barokowy obraz Matki Boskiej w bogato zdobionej sukience drewnianej, rozbudowany został w XVIII w. Ołtarz boczny z rzeźbą św. Rocha, pochodzi z XVIII w. W kościele znajduje się również ambona późnorenesansowa z I poł. XVII w., a także krucyfiksy barokowe, rzeźby aniołów z XVIII/XIX w., relikwiarz rokokowy z 1745 r. i dzwon z 1693 r.