Witam.
Pamiętam dzień wypadku kolejowego w Bakowie, ekspres z Lublina najechał na tył towarowego.
Z tego połączenia do Wałbrzycha korzystało wielu mieszkańców Olesna, miedzy innymi mój tata.
Owego feralnego dnia do pociągu wsiadła w Olesnie moja dalsza sąsiadka, od tylu pociągu kierując się do przodu, szukała wolnego miejsca w przedziale, korytarz był zatłoczony i z opowiadań pamiętam, ze była w 3 wagonie, było gwałtowne hamowanie, ludzie w korytarzu wagonu polecieli do przodu, potem był huk, po dwóch dniach obudziła się w oleskim szpitalu, z opowiadania wiem, ze siła uderzenia była wielka, tak wielka ze torebkę jej zerwało z ramienia a ona sama straciła przytomność, jedyne co pamięta to moment uderzenia o kamienie na torach bo znaleziono ją pod wagonem, nieprzytomną, bez dokumentów. Po dwóch dniach obudziła się, była połamana, na twarzy oraz całym ciele miała rany cięte.
Chodziłem wtedy do 1 klasy szkoły podstawowej, kolega z ławki którego tata pracował na PKP powiedział mi że maszynista tego ekspresu z Lublina uratował życie swojemu pomocnikowi a także wielu ludziom jadącym tym pociągiem, gdyby sekundę prędzej skoczył to by uratował też swoje życie.
Często w nad ranem słychać z mego domu jadący pociąg i zawsze gdy budzi mnie parę minut po 5 rano stukot wagonów jadących przez przejazd kolejowy 7(? dod. Admin) środek miedzy stacjami Olesno a Stare Olesno to na myśl mi przychodzi ekspres z Lublina, który rozbił się w Bąkowie, i maszynista który zrobił wszystko aby jak najbardziej zwolnić za co oddal swoje życie