Najstarsze potwierdzone informacje
mówiące o istnieniu placówki oświatowej w Bralinie pochodzą z II połowy XVIII wieku. Niewykluczone jednak, iż katolicka szkoła - o takiej właśnie placówce wspominają źródła - powstała wiele lat wcześniej. Niestety nie jesteśmy dziś w stanie ustalić dokładnie roku jej założenia. Pierwszy, o którym nam wiadomo, drewniany budynek szkolny stał przy cmentarzu kościelnym.
Budynek ten mieścił jedną izbę, która stanowiła jednocześnie mieszkanie nauczyciela. Z powodu zwiększenia się liczby dzieci, od 1791 r. funkcjonowała nowa szkoła, która jednak uległa zniszczeniu podczas pożaru w 1807 r. Przez kolejne lata naukę prowadzono w domu jednego z braliniaków - J. Dirbacha, a nowy budynek szkolny powstał dopiero w roku 1810. Wraz z systematycznym wzrostem ludności Bralina wzrastała także liczba dzieci uczęszczających do szkoły - w roku 1834 było ich już około 220. W 1862 r.
miała miejsce kolejna przebudowa szkoły, tak, by mogła pomieścić 250 uczniów. Najstarsze zachowane kroniki szkoły w Bralinie, będące skarbnicą wiedzy nie tylko o szkole, ale i o samej miejscowości, pochodzą z 1830 r., choć Rząd Królewski we Wrocławiu dopiero wiosną 1880 r. wydał rozporządzenie o obowiązku prowadzenia kronik przez placówki oświatowe. "Do zabudowań szkoły należy dom organisty, właściwa szkoła z trzema izbami szkolnymi, mieszkaniem dla drugiego nauczyciela, spiżarnią dla pierwszego i budynek gospodarczy. Do szkoły należy 75 arów ziemi. Do szkoły uczęszcza 240 dzieci katolickich, które w domu mówią po polsku i dopiero w szkole poznają język niemiecki." - dowiadujemy się z wpisu pochodzącego z początku lat 80 XIX wieku.
W czasie I wojny światowej szkoła nie zaprzestała nauczania, choć jej działalność została znacznie utrudniona, także poprzez odejście nauczycieli do wojska, jednak dopiero na początku lat 20, po opadnięciu pyłu po zawierusze wojennej, już w granicach II Rzeczpospolitej, stosunkowo unormalizowała działanie. Dużym problemem owych czasów były częste zmiany nauczycieli. W okresie międzywojennym hucznie obchodzono różne święta narodowe m.in. 3 maja czy 11 listopada. Niezwykle ważnym dniem dla Bralina i szkoły w okresie międzywojennym był dzień 21 maja 1925 roku, gdy miejscowość odwiedził Prezydent Rzeczpospolitej Polskiej Stanisław Wojciechowski. W przywitanie tak znamienitego gościa z poświęceniem i zaangażowaniem włączyła się także młodzież szkolna.
Brak niestety szerszych informacji o działalności szkoły pod okupacją niemiecką w czasie II wojny światowej, gdyż nie zachowały się żadne materiały dotyczące lat 1932-1945 spalone prawdopodobnie tuż przed odwrotem okupantów przez nich samych. Z późniejszej kroniki szkolnej wynika jednak, że w latach 1939-1945 zamknął się okres nauki po polsku, uczęszczały do niej jedynie dzieci niemieckie.
W styczniu 1945 r. Bralin został oswobodzony. Już kilka tygodni później zaczęto podejmować kroki zmierzające do ponownego pełnego uruchomienia tutejszej szkoły. Dnia 1 marca 1945 r. naukę rozpoczęło 169 dzieci, w tym 41 polskich i 128 niemieckich, jednak zmieniająca się struktura demograficzna miejscowości sprawiła, że już 2 miesiące później do szkoły uczęszczało 199 uczniów, z czego tylko 84 stanowiły dzieci niemieckie. Było to związane z opuszczaniem Bralina przez rodziny niemieckie i jednoczesny napływ repatriantów ze wschodu.
Po wojnie zabudowania szkolne znajdowały się w opłakanym stanie. Urządzenia zostały zniszczone przez ludność i wojsko. Choć dość szybko następował remont i zakładanie akt szkolnych, to o wielu trudnościach świadczy chociażby brak podstawowego wyposażenia, czy nawet papieru. Dzienniki lekcyjne zakładano z jednostronnie zapisanych po niemiecku kartek.
Rok szkolny 1945/1946 był jednym z najtrudniejszych w powojennej historii szkoły. Budynek został ponownie zdewastowany w czasie wakacji, przez przekształcenie go w radziecki szpital wojskowy, a naukę miało podjąć 260 dzieci, w dużej części słabo mówiących po polsku. Brakowało nauczycieli oraz zaangażowania braliniaków w działalność szkoły. Dodatkowo sytuację komplikowały społeczne problemy Bralina - wojna i bieda powodowały wiele konfliktów pomiędzy ludnością tutejszą, a rodzinami przybyłymi z Kresów Wschodnich. W końcu udało się jednak przezwyciężyć większość trudności i szkoła rozpoczęła regularną edukację. W pierwszych latach powojennych szkoła nie tylko dbała o rozwój najmłodszych, ale także prowadziła kursy oświaty dla dorosłych.
II połowa lat 40 XX stulecia to okres, w którym szkoła borykała się z licznymi problemami typowymi dla czasu powojennego - brak środków na pomoce naukowe i wyposażenie, brak nauczycieli, a często także przedkładanie doraźnych potrzeb poszczególnych rodzin ponad edukację jej członków - a mimo to szkoła starała się aktywnie włączać w życie społeczności np. poprzez organizowanie przeróżnych spotkań. Wznowiło działanie harcerstwo oraz PCK, ukazywała się gazetka szkolna "Promień", udało się nawet rozpocząć budowę nowego budynku szkolnego, w co aktywnie włączyła się szkolna młodzież wykonując prace społeczne.
W świetle kłopotów lokalowych szkoły w 1948 r. władze Bralina podjęły decyzję o budowie nowej szkoły, której siedzibą miał się stać plac przy rynku bralińskim.
1 września 1951 roku oddano do użytku jedno skrzydło nowego budynku szkoły. Praca odbywała się teraz w dwóch szkołach. W nowym budynku znajdowało się 6 izb lekcyjnych, sala robót, kuchnia, sala dożywiania, szatnia, biblioteka, pokój na pomoce naukowe, pokój nauczycielski i kancelaria. W starym budynku na piętrze mieściły się dwie izby lekcyjne. Na parterze znajdowało się mieszkanie kierownika szkoły.
Lata 50 i 60 to okres stopniowego rozwoju szkoły. Powoli polepszała się sytuacja w zakresie dostępności pomocy naukowych i infrastruktury. Jej organizacja ulegała mniejszym lub większym zmianom zgodnie z zarządzeniami władz Polski Ludowej - dotyczyło to m.in. programów nauczania, czy nauki religii. Obchodzono uroczyste obchody świąt państwowych, popieranych przez komunistyczne władze. Uczniowie odnosili sukcesy na polu sportowym i naukowym nawet na szczeblu wojewódzkim.
Rok szkolny 1965/1966 przyniósł upragniony początek rozbudowy szkoły. Rozbudowa ta miała obejmować m.in. budowę kolejnego skrzydła szkoły oraz sali gimnastycznej. Ukończono ją w ostatnim kwartale 1967 r., choć niestety jej wykonanie pozostawiało bardzo wiele do życzenia. Już po 2 miesiącach poważnej awarii uległa sala gimnastyczna, tak, że nie użytkowano jej już do końca roku szkolnego. Nowy budynek w wielu dziedzinach ułatwił jednak funkcjonowanie szkoły. Brak rozproszenia uczniów i nauczycieli wprowadził większy ład i porządek.
Niezwykle ważny okres dla szkoły przypadł na I połowę lat 70. W tym czasie szkoła podjęła działania zmierzające do nadania jej imienia Mikołaja Kopernika. Same uroczystości nadania imienia słynnego uczonego rodem z Torunia odbyły się 29 września 1973 r., gromadząc wielu ważnych gości. Przygotowania do tego święta trwały kilka miesięcy, nie dziwi zatem, iż było ono niezwykle uroczyste. Składały się na nie część oficjalna (m.in. odczytanie dekretu, odsłonięcie pamiątkowej tablicy) oraz artystyczna. Specjalnie na tę okazję, popiersie Mikołaja Kopernika wyrzeźbił absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie Leon Maciej. 31 maja 1975 roku odbyła się również niezwykle ważna dla szkoły uroczystość wręczenia szkole sztandaru.
Kolejne lata, aż do początku lat 90 charakteryzowały się dalszym rozwojem szkoły. Organizowano liczne imprezy okolicznościowe, święta państwowe, a uczniowie godnie reprezentowali szkołę na zewnątrz w różnego rodzaju konkursach i zawodach.
Początek lat 90 i przemiany ustrojowe w państwie niosły za sobą także ważne zmiany w szkole. Przywrócono naukę religii, a w roku szkolnym 1990/1991 po raz pierwszy od dziesięcioleci obchodzono Dzień Niepodległości 11 listopada.
Niestety zmiany niosły ze sobą nie tylko pozytywy, przykładem tego może być znaczne zmniejszenie środków np. na zajęcia pozalekcyjne. Mimo nowych problemów, które stanęły na drodze prawidłowego funkcjonowania szkoły po przemianach, radzi sobie ona bardzo dobrze. Do roku 2000 jako ośmioklasowa, a następnie (w związku z reformą oświaty) jako sześcioklasowa, Szkoła Podstawowa w Bralinie aktywnie uczestniczy w życiu lokalnej społeczności poprzez wydatny udział w organizacji przeróżnych imprez środowiskowych, a także ogólnokrajowych jak Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy, czy Sprzątanie Świata, choć nadal jej podstawową i główną funkcją jest wprowadzanie młodych Polaków na ocean wiedzy.
W 1998 r. uroczyście obchodzono 25 rocznicę nadania szkole imienia M. Kopernika.
W 1999 r. szkoła otrzymuje pierwszą pracownię komputerową.

Szkoła żyje pracą, nauką, kultywowaniem tradycji szkolnych i państwowych, żyje imprezami szkolnymi i środowiskowymi.